Słowiński Park Narodowy – obowiązkowy punkt wycieczki

Słowiński Park Narodowy to jedno z najpiękniejszych miejsc w Polsce, które co roku przyciąga tysiące turystów zachwyconych zmiennym krajobrazem tej niezwykłej krainy wody, wiatru i piasku. Aby chronić unikalną przyrodę Wybrzeża Słowińskiego, wyznaczono specjalne szlaki i obszary dostępne dla zwiedzających, a także wprowadzono zasady, których przestrzeganie pozwala skutecznie dbać o to wyjątkowe środowisko.

Dbając o przyrodę, pomagamy zachować jej piękno dla przyszłych pokoleń – by i oni mogli cieszyć się magicznymi wakacyjnymi wspomnieniami i zachwycającymi widokami uchwyconymi na fotografiach.

Aktualne informacje o zasadach zwiedzania i ograniczeniach na terenie Parku znajdziesz przy szlakach turystycznych, na parkingach oraz w punktach edukacyjnych.

Wyjątkowy charakter Słowińskiego Parku Narodowego

Słowiński Park Narodowy jest jednym z 23 parków narodowych w Polsce i jednym z dwóch o nadmorskim charakterze. Utworzono go, by chronić niezwykły krajobraz przymorskich jezior, bagien, torfowisk, łąk, nadmorskich borów i lasów, a przede wszystkim – jedyne w swoim rodzaju w Europie ruchome wydmy.

Międzynarodowe znaczenie Parku podkreśla jego obecność w prestiżowych sieciach ochrony przyrody, takich jak HELCOM BSPA, Światowy Rezerwat Przyrody czy Konwencja Ramsarska dotycząca ochrony terenów wodno-błotnych.

Przyroda Słowińskiego Parku Narodowego łączy w sobie unikalne walory typowe dla środkowego wybrzeża Bałtyku. Największe bogactwo przyrodnicze skupia się wokół Mierzei Łebskiej oraz pobliskich jezior. Co czyni ten teren wyjątkowym? Przede wszystkim różnorodność ekosystemów i ich dynamiczne zmiany.

Wielkie procesy przyrodnicze, takie jak cofanie się lub przesuwanie linii brzegowej Morza Bałtyckiego, zachodziły tu przez tysiące lat. Jednak codziennie można zobaczyć ich miniaturowe odpowiedniki — obserwując, jak fale kształtują laguny i zasypują je piaskiem wyrzucanym na brzeg.

Ruchome wydmy Mierzei Łebskiej

Środkowa część Mierzei Łebskiej, rozciągająca się na około 5 km między jeziorem Łebsko a morzem, to obszar, na którym znajdują się ruchome wydmy. Co roku, pod wpływem wiatru, przesuwają się one o 2-10 metrów, tworząc niestabilne wzniesienia o wysokości 30-45 metrów. Piasek przenoszony przez wiatr zasypuje nadmorskie lasy, bagna, a czasem również tereny zamieszkane. Z drugiej strony, przemieszczające się wydmy odsłaniają ukryte przez piasek szczątki drzew, tworząc niesamowite „cmentarzyska” z wyrastającymi z piasku pniami. Największe zmiany w krajobrazie zachodzą podczas jesiennych i wiosennych sztormów, gdy silny wiatr o prędkości 5 m/s przyspiesza ruch piasku.

Łącka Góra – najwyższa ruchoma wydma w Polsce

Łącka Góra to najwyższa z ruchomych wydm w Słowińskim Parku Narodowym, osiągająca wysokość 42 metrów. Do jej szczytu prowadzi siedmiokilometrowy szlak, który zaczyna się w miejscowości Rąbka, oddalonej o 2,5 km od Łeby. Trasa jest dostępna zarówno pieszo, jak i na rowerze, a pokonanie jej pozwala poczuć klimat pustynnych krajobrazów.

Z wierzchołka Łąckiej Góry rozpościera się zapierający dech widok: na zachód widać ogromne wydmy, a na horyzoncie można dostrzec latarnię morską w Czołpinie. W lewo widać wzgórze Rowokół oraz taflę jeziora Łebsko.

Wydmy w tej okolicy poruszają się w różnym tempie. Wschodnia i zachodnia część mierzei zajmują wydmy paraboliczne, które przesuwają się o około 3 metry rocznie. Większość z nich została zalesiona. Na jednej z najwyższych wydm, w Czołpinie, znajduje się latarnia morska, z której rozpościera się niesamowity widok na pustynny krajobraz Słowińskiego Parku Narodowego.